چند كلمه حرف با شنواي دانا

يعني خدا همه آدمها را مي بيند؟ هم صدا ها را مي شنود؟ و درد همه مخلوقاتش را حس مي كند؟ به نظر من كه خيلي كار سختي است گاهي اوقات فكر ميكنم خدا من را از ليست كارهايش جا انداخته است با اينكه واقعا خيلي وقتها ميبينمش اما باز هم در حكمت بعضي كارهايش مي مانم، كاملا به اين جمله ايمان دارم كه هركاري كه انجام بدهي چه نيك و چه بد بازخوردش را خواهي ديد. اما با اين حال نمي دانم چرا گاهي تاوان گناه نكرده اي را پس مي دهم آن هم به اين شدت و حدت! خلاصه هر چه كه هست حتما حكمتي دارد اما خيلي دلم مي خواهد يكي دو تا سوال ازش بپرسم كاش مي شد ماهي يكبار يا چه ميدانم سالي يكبار رو در رو با خدا صحبت ميكردي و چند تا سوال ازش مي پرسيدي فكر ميكنم تحمل خيلي چيزها راحت تر مي شد…
عجب دلم گرفته اينروزها دل زخميم همينطور دارد دل مي شكند خدايا روا مدار كه تاوان همه اينها را پس بدهم كه ديگر چيزي از من باقي نمي ماند…
تصميم گرفته ام انزوا بگيرم! از نشريه و فعاليت دانشجويي و همه همه، مدتي است از خود غافل شده ام شايد دوباره من بمانم و وبلاگم… خدا را شكر كه هيچوقت تصميم با اسم كامل Log كردن Weblog ام را عملي نكردم وگرنه شايد ديگر تاب تحمل دلبستگي را هم نداشتم حال و روزم خوش نيست تقريبا به هيچ وبلاگي سر نميزنم اينروزها در وبلاگم هم كه بيشتر از ماهي دوبار نمي نويسم! ويزيتورهايم هم شده اند كساني كه با سرچ به وبلاگم مي آيند… اين كه نشد رسم وبلاگ نويسي و وبلاگستان اما درستش ميكنم ان شاء الله!
به قول دكتر شريعتي آدم هايي كه خوب حرف مي زنند هميشه فكر مي كنند كه درست فكر مي كنند و اين خطر بزرگي است! اين را مي شود به خيلي ديگر از خصلتهاي آدمي ربط داد…